روز پنجشنبه جهان در حسرت بزرگمردی به سوگ نشست که در زمره تک ستاره های سپهر سیاست بود و تکرار چنین شخصیتی بسیار بعید می باشد.

آزاد مردی که حدود 30 سال از عمر خود را در زندان های مخوف نژادپرستان آپارتاید سپری کرد و بعد از آزادی از زندان با صدای بلند فریاد زد : می بخشیم ولی فراموش نمی کنیم.

تلاش های فراوان او برای ایجاد صلح و ثبات و برابری و برادری در جهان منجر به دریافت جایزه صلح نوبل برای او گردید.

برای ورود او به ایران و گرفتن پز و عکس های یادگاری اقدامات فراوانی صورت پذیرفت ولی او که زخم خورده و متنفر از زندان بود ظاهراً ورودش را مشروط به آزادی برخی از زندانیان دانسته بود.

تاریخ در حافظه ی قوی خود به یاد ندارد حاکم و فرمانروایی را که بعد از کام گرفتن از باده مست کننده قدرت از این اریکه چسبناک براحتی پایین آمده باشد. جناب آقای نلسون ماندلا پس از آزادی از زندان و فروپاشی حاکمیت سفیدپوستان بر کشور افریقای جنوبی و برگزاری انتخابات آزاد ریاست جمهوری به عنوان اولین رئیس جمهور منتخب سیاه و سفیدپوستان معرفی گردید. آقای ماندلا در اوج عزت و قدرت و شرافت نام خود را در قلب تاریخ به نیکی به یادگار گذاشت و برای همیشه از دنیای سیاست براحتی و بدون هیچگونه خونریزی خداحافظی کرد و تا پایان، عمر خود را معطوف به  کارهای صلح طلبانه و عام المنفعه کرد.